Ֆեյսբուքը բերեց:
ՈՒմ հետ վիճել եմ, արդեն չկա:
Չնայած՝ կեցցե քայքայումը... նորի ծնողը:
Իմ լավ բարեկամ Երջանիկ Աբգարյանին երեկ խոստացել էի պատասխանել գրությամբ:
Նա ասում է, որ ես հաստատ դեմ կլինեի 18 -րդ դարի փիլիսոփա Լայբնիցի դեպի լավը տանող տեսությանը:
Լայբնիցը Լայբնից,Աբգարյան ջան:
Առանց Լայբնիցի փիլիսոփայական տեսությունից տեղյակ լինելու, արդեն մի 20 տարի կլինի Սպիտակի ոլորանների գլխին լոռեցիք գրել են.
«Դբա լավը»:
Բայց ու՞ր է ցույց տալիս այդ ցուցանակը, որտե՞ղ է այդ լավը:
Այդ ճամփով ընթացող ուղևորն էդ լավը Վրաստանու՞մ, թե՞ Լարսի անցակետից այն կողմ՝Ռուսաստանում է գտնելու:
Ոչ մի զարգացում ինքն իրեն դեպի լավը չի տանում, ուզում է 1000 գերմանացի փիլիսոփա Լայբնից էլ լինի իր լավատեսությամբ:
Ես ռեալիստ եմ:
ՈՒ գիտեմ մի բան` զարգացման համար քայքայում է պետք:
Աշխարհում գոյություն ունի թերմոդինամիկայի 2-րդ օրենք: Դա է զարգացման ընթացքը՝ այսինքն լրիվ քայքայում, քաոս և քաոսից նորի ծնունդ:
ՈՒրիշ ձև չկա: Քարն ու երկաթն էլ են այդ օրենքի ծառան, տերևն էլ, որ քո սիրած Սևակի խոսքով ասած՝ մինչև չփթի՝ հումուս չի դառնա, հասարակական գոյությունն էլ:
Դուք հույս եք դրել, որ թավիշն ու Նիկոլը զարգացում և բարեկեցություն են բերելու:
Իսկ ես ասում եմ ոչ, դա անհնար է: Նրանք բերում են քայքայում և հանգեցնելու են քաոսի:
Եվ քանի որ ոչ ոք չի կարող ասել, թե այդ քաոսից ինչ է ծնվելու, ասում եմ` այդ պրոցեսը դանդաղեցնելու համար նրանք պետք է հեռանան:
Ասում եմ ելնելով ֆիզիկայի օրենքից, պարզ ու առանց նեյնիմների:
5 մարտի 2019 թ.
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ